Jedną spośród wielu opcji modeli żywieniowych jest witarianizm. Można powiedzieć, że przypomina on popularny w ostatnim czasie weganizm, ale jego podstawowe założenie jest inne. Bazą diety jest spożywanie produktów nieprzetworzonych, niepoddanych obróbce termicznej. Oznacza to, że produkty spożywane powinny być w, jak najbliższej surowej wersji.
Na czym polega witarianizm wegetariański?
Witarianizm może przyjmować różne odmiany, a jedną z nich jest witarianizm wegetariański. Łączy on w sobie cechy charakterystyczne dla obu diet. Oznacza to, że należy odstawić mięso w każdej formie, ale dozwolone są produkty pochodzenia zwierzęcego, np. jajka, mleko i przetwory mleczne. Jednak według zasad witarianizmu należy pamiętać, by produkty spożywać w formie surowej. W przypadku jajek może być to niebezpieczne dla zdrowia, gdyż jajka mogą zawierać bakterie salmonelli – można ją zabić w temperaturze powyżej 40 stopni Celsjusza.
Na czym polega witarianizm wegański?
Z kolei, chcąc odstawić wszystkie produkty pochodzenia zwierzęcego, warto wybrać ścieżkę witarianizmu wegańskiego. Nie są tutaj dopuszczalne mięsa, mleko i produkty mleczne, sery ani jajka. Stawiamy przede wszystkim na warzywa i owoce oraz inne produkty roślinne w wersji surowej. Tak, jak weganizm, witarianizm może przybierać tutaj formę na przykład frutarianizmu – jedzenie jedynie owoców.
Zalety witarianizmu
Witarianizm budzi w dalszym ciągu wiele kontrowersji i wiele osób ma wątpliwości, czy taka dieta jest bezpieczna i zdrowa. Jednak należy zauważyć, że jest ona najbliższa diecie bazowej i naturalnej. Zmniejszone zostaje ryzyko czynników chorobotwórczych pochodzących z jedzenia, jak np. jad kiełbasiany czy salmonella.
Zaletą witarianizmu jest także, że pozwala na oczyszczenie organizmu i przywrócenie równowagi kwasowo-zasadowej. To z kolei przyczynia się do utrzymania poprawnej wagi, a nawet chudnięcia.
Należy jednak pamiętać, że jak każda restrykcyjna dieta witarianizm należy do diet niedoborowych i może nie być odpowiedni dla wszystkich osób. Szczególnie nie sprawdzi się u tych, u których już powstały duże niedobory w gospodarce mineralnej organizmu.